Midden in het “Azoren hoog”

Vandaag is het al weer 2 weken geleden dat we na een oversteek van 20 dagen met zwakke tot matige wind en een spannend slot, aankwamen in Horta op het eiland Faial.

Ook wij moesten eerst naast een ander jacht aan de kademuur afmeren maar de volgende dag konden we al een plek in de marina krijgen waar we zeer rustig liggen en toch overal dichtbij zijn.

Dagelijks komen er meer jachten aan dan er vertrekken en de haven loopt nog steeds over met zeiljachten en zelfs de baai voor de marina ligt nu vol met geankerde jachten.

Het is overal gezellig druk en vele zeilers zijn bezig hun handtekening op de kademuren aan te brengen. Ons schilderij zag er na 2 jaar overheenlopen, nog goed uit en Lilian was snel klaar met het bijwerken en een nieuwe datum toevoegen. Wij horen nu ook bij de selecte categorie zeilers die meer dan één keer in Horta zijn geweest. De benodigde verf hadden we van de Tsuru gekregen die zoals iedereen, nog veel verf over had gehouden. En nadat we een paar kwasten van wit, blauw en zwart hadden gebruikt, kon de rest weer doorgegeven worden.

Inmiddels is het weer hier conform het boekje en ligt het bekende “Azoren hoog” precies boven de Azoren en hebben we heerlijk zomerweer. Weinig wind, zon en ca 25 graden.

Wij vermaken ons hier uitstekend en genieten van het contact met nieuwe kennisen die snel promoveren naar vrienden. Zo zijn we gisteren met Frans en Ilona (Omweg -> Zwerfcat) met de pont naar Pico gevaren om daar met een gehuurde auto, het eiland rond te toeren.

De eerste stop na de ferryhaven Madelena, was bij Gruta Tores waar de toegang is tot een zeer lange tunnel (5000 meter!) die ontstaan is bij één van de vele vulkaanerupties. De tunnel is ontstaan toen de hete lava door een dal stroomde waarbij de bovenlaag stolde en de onderlaag doorstroomde naar lager gelegen plaatsen.

Bij receptie werd ons echter duidelijk gemaakt dat we zonder bergschoenen en stevige kleding niet naar binnen mochten. Je krijgt een helm en een zaklamp en je mag alleen met een gids de tunnel in waar het pikdonker is. De tunnel is nog precies zo als hij ontstaan is en daardoor niet bepaald een keurig aangelegd wandelpad.

Vervolgens via binnenweggetjes langs vele kleine ommuurde weitjes naar Lajes do Pico waar een bekend walvis centrum is. Vroeger om ze te doden maar nu om toeristen met een grote RIB de zee op te nemen om levende walvissen en dolfijnen te bekijken. In het museum kun je o.a. naar een bloederige film kijken van één van de laatste walvisjachten en naar boten en wapens die bij de jacht werden gebruikt.

Na een warme lunch voor €25 (ja voor ons vieren samen) verder langs de oostzijde naar de NO kant waar je een prachtig uitzicht hebt op Sao Jorge.

Bijna aan einde van de tocht bezochten we Sao Roque do Pico waar een museum is gemaakt van een oude fabriek waar de gevangen walvissen verwerkt werden tot allerlij producten zoals de bekende leventraan die alle kinderen vroeger moesten slikken. Over wat nu een trailerhelling is werden de enorme Sperm wales met stoomlieren de wal op gesleurd waarna de slachtpartij kon beginnen.

Landvasten en fenders klaarleggen: Faial is in zicht !

De laatste loodjes zijn altijd zwaar, maar het slot van een super zonnige en vaak hete oversteek naar de Azoren hadden we ons anders voorgesteld. Bij onze eerste tocht in 2015 waren de laatste dagen echter ook zwaar, doordat we recht tegen de wind en stroming in moesten zeilen wat vooral bij land-in-zicht een tegenvaller is. Ook moesten al in de eerste week na vertrek van St Maarten de zeilpakken uit de “winterberging” gehaald worden. Nu was dat pas vrijdag zover na de passage van het koufront die zijn naam dus alle eer aan deed. Het voelde alsof we van de Caribische Zee rechtstreeks de Noordzee zijn opgevaren.

Donderdag was nog een warme dag toen we nog aan de “goede” kant van het koufront zeilden, maar op vrijdag was de pret dus over ! Daar stond tegenover dat de wind was sterk was afgenomen, maar toch nog wel 15 tot 20 knopen wat voor onze huidige zeilvoering met de werkfok, een ideaal windje is.

Dat het een koude dag was werd meer dan goedgemaakt door het besef dat we zonder problemen door het slechte weer zijn gekomen en dat we de volgende dag zouden aankomen in Horta ! We beginnen vast de boot op te ruimen en schoon te maken en fantaseren over wat we allemaal gaan doen in Horta. Dat is in ieder geval uit eten gaan en boodschappen doen in de Continente supermarkt waar ze bij de ingang zulke lekkere koffie en gebakjes verkopen voor €0,90 !

Zaterdagmiddag zien we ook het Franse zeiljacht LOISKA weer verschijnen op de plotter. Met de schipper van de LOISKA hebben we bijna een week geleden contact gehad, toen we hem weer inhaalden, nadat we hem voor het eerst vlakbij St Martin op de plotter hadden gezien. W
Dat was wel een bijzonder moment om na 2 weken weer een jacht te ontmoeten dat gelijk met ons van St Martin was vertrokken en vervolgens 2 weken onzichtbaar was.

Nu konden we met Eddy afspreken om van elkaar foto’s te maken wat voor ons extra leuk was, omdat wij de Parasailor op hadden staan waar we nog geen foto’s van hadden.

Ik had met Eddy een moeizaam gesprek in het Frans en Engels over de aankomende depressie. Hij had echter een betaalde meteo-adviseur op de wal die hem via sateliettelefoon aanwijzingen gaf. Hij dacht dat het wel mee zo vallen. Ik dacht van niet en adviseerde hem ons te volgen op een oostelijke koers. Toen we Eddy later in Horta spraken, vertelde hij dat hij maximaal 53 knopen had gehad. Wij hebben een flinke omweg gemaakt en kwamen slechts 4 uur later aan en zonder dat wij die 53 knopen over ons heen hebben gekregen. Eigenwijze jongens die Fransen, maar zeilen kunnen ze wel !

Zaterdag was het ook veel beter weer met veel zon en goede temperaturen. De wind bleef in de goede hoek en we hadden een voorspoedige laatste dag. Om ca 19:30 kregen we de haven en zicht en kregen via de VHF een ligplaatst toegewezen. Die was naast een ander jacht aan de kade, maar ik had niet anders verwacht. Het is nu hoogseizoen in Horta waar alle overstekers aanmeren.

Inklaren hoefden we pas de volgende dag te doen en we konden gelijk de wal op om even te staan schommelen op de niet bewegende kade ! En vervolgens hup naar Peter Sport Café om de aankomst te vieren en email op te halen !

Ons schilderij op de kade zag er nog goed uit, maar kan wel een likje verf gebruiken en dat gaan we dan ook zeker weer aanbrengen.

De volgende ochtend stond onze scheepstimmerman Harry al op de kade om ons te verwelkomen en om ons een tip te geven voor een goed restaurant en dat bleek ook zo te zijn: heerlijk eten, mooie locatie, correcte bediening en goedkoop !

Onze “buddy” de Omweg is inmiddels (maandag) ook aangekomen en dezelfde avond waren te gast op hun grote catamaran. Met een fles Portugese Port heetten wij hen welkom in Horta. Een kleine berekening gaf aan dat hun catamaran 5x zoveel vierkante meters telt als de WIN2WIN ! De volgende dag was het koffie met appeltaart op de WIN2WIN.

We gaan hier weer een gezellige tijd hebben op Horta voordat we weer verder varen naar Sao Jorge waar we ook goede herinneringen aan hebben.

On final approach to Horta: NO WAY BACK !

De reis naar de Azoren verliep tot nu toe zonder spannende gebeurtenissen en we hadden doorgaans zwakke tot matige wind uit zuidelijke richting. De Parasailor maakt flink wat uren en eindelijk kregen we een beetje routine in het hijsen en strijken. En vooral nu er zoveel dagen waren met weinig wind bracht de Parasailor zijn geld op. Naast een knoopje extra snelheid zorgt het zeil vooral voor meer stabiliteit, waardoor de swell minder hindelijk is voor de bemanning.

We zijn nu 19 dagen onderweg en alle 19 dagen hebben we zonovergoten dagen gehad. Te heet om in de zon te zitten en de bimini is nog dagelijks in gebruik. Dit was de vorige oversteek heel anders. Toen moesten we na de eerste week alweer lange broeken en truien aan. Deze ervaring had ook
de bemanning van een ander Nederlands jacht die een week eerder dan wij aan de oversteek waren begonnen. Opmerkelijk dat dat zo verschillend kan zijn. Gisterenochtend hebben we voor het eerst een klein buitje over ons heen gehad en momenteel (00.50 uur) miezert het een beetje.

Aan het ontspannen leven aan boord kwam echter een paar dagen geleden een einde na het bestuderen van de weerverwachting en gribfiles voor de route naar de Azoren.

Er was zelfs sprake van een “tropical system” dat zich dreigde te ontwikkelen met bestemming Azoren. Dit zou betekenen dat we absoluut niet naar de Azoren konden verder varen en dat er niets anders op zat dan nog even door te varen en koers te zetten naar Portugal wat ca 700 mijl verder ligt. Plotseling zouden we dan zuinig moeten zijn met fruit, zuivel, groenten en vlees. Dit was wel even een tegenvaller, omdat we ons zo hadden verheugd om de Azoren nogmaals te bezoeken. De eilanden zijn ongeloofelijk mooi en bovendien is Horta een tussenstation dat bijna alle lange afstandzeilers aandoen. Daar zouden we een hoop medezeilers terugzien die we eerder hadden ontmoet. Maar een storm invaren is waanzin. Dus alle plannetjes in de prullenbak en nieuwe plannen maken voor een langer verblijf in Portugal en Spanje. Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel……

We varen zo ongeveer gelijk op met het Nederlandse jacht “De Omweg” waarmee we dagelijks contact hebben via de SSB radio en zij zaten met hetzelfde probleem en daar kwam nog bij dat dit hun eerste grote oversteek was met de catamaran die ze in de Carieb hadden gekocht. We bespreken de gribfiles en stormwaarschuwingen iedere dag en langzaam maar zeker ontstond het gevoel dat het wel mee zou vallen. Bovendien hebben we al heel wat zeemijlen ervaring.

En zo viel eergisteren het besluit de waypoints voor Portugal weer uit de plotter te verwijderen en de route naar Horta weer te activeren.

De verwachting was dat een depressie met bijbehorend front vrijdag over Horta trekt met langere tijd meer dan 30 knopen wind en bovendien windstoten en regen. Na de passage van het front een sterke winddraaing en minder wind.

Donderdag begon met 5 knopen wind, waardoor we eerst moesten motoren. Tegen 10 uur konden de zeilen omhoog en in de loop van de dag nam de wind toe tot 30 knopen zoals verwacht. We varen inmiddels alleen met een deels ingerolde fok op de boom en de boot maakt af en toe flinke schuivers. We hebben alle luiken dicht en ondergaan het geweld buiten gelaten. Voordeel is dat de koers naar Horta voor de wind is en daardoor is het allemaal wat minder heftig. Ook de golven rollen de goede kant op en we zouden zo het liefst nog een dag door planeren, maar bij de passage van het front is het uit met de pret en moet er weer actief gezeild worden.

Op dit moment zijn we 190 mijl van Horta en lijkt het erop dat de wind op zijn oogtepunt is (35 knopen bij vlagen).

Klik op de pijl voor de video !

We verwachten zaterdag aan te komen in Horta.

Op de website kun je onze positie op de kaart volgen (pagina route en positie).

Een dag op de Atlantic: 30 mei 2017

Vannacht lagen we geparkeerd ergens tussen St Maarten en Horta !
De hele dag hadden we erg weinig wind; de Windpilot had er veel moeite mee, maar ook de electrische stuurautomaat (autopilot) had nukken. Toen de wind tegen de avond helemaal inzakte tot onder de 5 knopen zat er niets anders op dan de zeilen te laten zakken en de motor maar weer te starten. We hebben inmiddels ca 35L verstookt van onze voorraad van 140L. We moeten eigenlijk heel zuinig zijn, omdat we nog lang niet in Horta zijn. De wind nam nog verder af en zelfs de golven werden gereduceerd tot langzaam bewegende voetbalvelden met een deining die doorliep tot aan de horizon.

De vrede werd echter wreed verstoord door alarmen op alle schermen met de mededeling “drive gestopt” en een boot die flink uit de koers gaat door het ontbreken van sturing. Ineens moeten we met de hand sturen wat overdag al een opgave is als het langer dan een uur moet, maar nu is het nacht en heb je geen enkele referentie dan het kompas. Na een uur besluit ik dat het genoeg is en zet de motor gewoon uit. We laten ons maar meedrijven met de stroming en die gaat gelukkig de goede kant op. De stilte die dan neerdaalt is overweldigend. Door het vrijwel ontbreken van swell ligt de boot ook vrijwel stil en we kijken uit naar een nacht zonder geschommel, geklots en geklapper van zeilen. Er is ook vrijwel geen scheepvaart en het is voldoende om ieder half uur even aan dek te gaan en de plotter te raadplegen. Vanwege de problemen met wind, beperkte dieselvoorraad en nu een kapotte stuurautomaat slaap ik niet echt lekker.

Ik ben dan ook al weer vroeg op en stel vast dat er nu 7 knopen wind staat en dat de zeilen dus gehesen kunnen worden. De plotter laat zien dat we ca 2,5 mijl naar het noorden zijn gedreven en dat is dan weer een meevaller. Met een slakkegangetje van 3 knopen varen we nu richting Horta en de Windpilot stuurt. Omdat ik in feite geen keus heb en er weinig swell staat besluit ik de drive van de stuurautomaat te demonteren, nadat ik eerst nogmaals alle bedrading en zekeringen heb gecontroleerd. Ik heb geen idee wat er mis is, maar niets doen is geen optie. Een drive demonteren is op veel schepen een lastige klus in een hele kleine ruimte en met een bewegend roer. Gelukkig heb ik de drive al een eerder gedemonteerd na vergelijkbare problemen en weet dus hoe het moet maar ook nu bij een vlakke zee en weinig wind was het een opluchting toen ik hem in de kuip had.

Er zat wat olie aan de buitenkant maar dat is al jaren zo. Een beetje speling op de lagers maar verder geen bijzonderheden. Volgende stap is verwijdering van de beschermkap rond de motor. Ook nu geen bijzonderheden te zien maar nu kan ik de koolborstels van de aandrijfmotor eruit halen; er valt wat koolstof uit de motor en de borstels zijn wat kort geworden maar lijken verder okay.

Maar het is wel aannemelijk dat dit de oorzaak is. De drive doet het soms wel en valt dan ineens uit. En omdat ik toevallig wel een paar reserve borstels aan boord heb, is vervanging snel geregeld. Snel de kap er weer op een de drive weer mee naar beneden om achterin onze hut door een luik de drive weer te monteren terwijl Lilian het roer in de juist stand draait om de drive aan het roerkwadrant te kunnen koppelen. Na het weer aansluiten van de bedrading wordt het nu even spannend: doet tie het of doet tie het niet ?

Het opstarten van de koerscomputer duurt dan lang en groot is de opluchting als de drive inschakelt en de besturing overneemt ! Als na 5 minuten nog steeds alles okay is mogen we concluderen dat wat een groot probleem had kunnen zijn, voor de nog te varen 1400 mijl met een eenvoudige vervanging van koolborstels, is opgelost ! Zo en dan nu eerst koffie.

Inmiddels is de wind toegenomen tot 10 knopen en kan de Parasailor omhoog. De schoten liggen al een dag klaar aan dek en het hijsen gaat deze keer volgens het boekje en weldra loopt de snelheid op en beginnen we de vertraging van gisteren en vannacht in te lopen. De wind loopt in de middag op naar 16 knopen en met stroom en golven mee, surfen van de ene golf naar de andere en voel en zie je de boot accelereren naar soms 10 knopen !

Kortom, we hadden weer een bijzondere dag. We hebben nu ca 1000 mijl gevaren en nog 1300 te gaan tot Horta.

Blauwe Atlantic

Vandaag is het 29 mei en hebben we 8 dagen gevaren.
Op deze datum 2 jaar geleden arriveerden wij in Horta, na een oversteek van 20 dagen.
Inmiddels hebben we 910 nm gevaren maar zijn we slechts 751 nm dichter bij onze bestemming gekomen. Dit komt omdat ’n zeilboot meestal niet tegen de wind in kan varen en we soms moeten laveren.

In de vroege ochtend van vrijdag 26 mei verminderde de wind en gaandeweg werd het steeds stiller om ons heen! Met nog een kleine vergissing van de weergoden hebben we nog in 2 uur 11 nm gevaren, maar inmiddels is het erg stabiel met de wind, die niet boven de 6 knopen uitkomt. Gisterenavond hebben we maar besloten de motor aan te zetten. Het geklapper van het grootzeil en het gedreun van de overloop is beslist een onaangenaam en zorgelijk geluid. We willen de boel wel heel houden!

Bij het zien van de gribfiles voor de komende dagen zijn we tot de conclusie gekomen dat we nog een paar dagen zeer weinig wind hebben en hebben daarom besloten de motor uit te zetten en toch maar weer te gaan zeilen. Onze dieselvoorraad is voldoende om 4 dagen op de motor te kunnen varen en we willen in ieder geval voldoende brandstof hebben om veilig een haven op de Azoren te kunnen binnenvaren. We varen met het grootzeil en de fok en wachten op iets meer wind om het Parasail te kunnen hijsen.
We gaan met een snelheid van 2 knopen, waarbij we momenteel 1 knoop extra krijgen door de stroming. 3 knopen speed is nog altijd een slakkengang die je met de ‘benenwagen’ kunt bijhouden.
Aangezien we nog 1430 nm (2475 km) te gaan hebben kan het nog wel eens even duren voor we bij ‘Peters Sportcafe’ te Horta onze aankomst kunnen vieren.

Toch hebben we het goed! De soms woeste Noord Atlantische oceaan presenteert zich aan ons als de meest lieflijke, rustgevende plas water. Onder een strak blauwe lucht, met hier en daar een wolkje, kabbelen we voort. Het enige geluid dat we horen is het kabbelen van het water, het kraken van de schoten en soms een klapper van het zeil. Uit de kajuit komt een zacht gezoem van de ventilator die daar tevergeefse poging doet de temperatuur onder de 30 graden te krijgen. Kalme, lange golven komen vriendelijk aangerold, liften de boot in een slow motion, om ons, met zachte landing onder ons doorrollend, weer te verlaten.
Het water is immens mooi blauw! Eltjo heeft zich al 2 keer laten slepen in de oceaan, door zich vast te houden aan het zwemtrapje, omringd door het glasheldere diepblauwe water.

Gisteren voer er een schip op oogafstand en bleef wat in de buurt varen, met een zeer wisselende koers. Wat heeft zo’n boot hier zo ogenschijnlijk doelloos te doen? Het had geen AIS en uiteindelijk hebben we ze maar opgeroepen. Na enig tijd kregen we reactie van de niet verstaanbare schipper. Het enige begrijpelijk was dat wij zijn ‘amigo’s’ waren en dat ze zoals verwacht aan het vissen waren. Na het geanimeerde gesprek wijzigde ze koers en verdween ze uit het zicht.

Vandaag zijn we weer alleen, geen schip in de verste verte te bekennen. Vanochtend scheerde er een vogel om onze boot en bleef een tijdje bij ons. Zeker blij met enig vermaak ! Sinds gisteren zien we ook weer Portugese oorlogsschepen voorbij drijven. Het zijn kwallen. Boven water is een helder, glazige tooi met een rose/paarse streep erover te zien. Onder water hangen de meters lange tentakels die je beter niet tegen je lichaam kunt krijgen. Ik zoek voorlopig nog maar verkoeling middels een puts water !

O wat is het (nog) heet op zee

Woensdagochtend: het wordt weer een prachtige dag op zee. Geen wolkje aan de lucht en ook geen andere schepen in de buurt. Heerlijk om weer eens alleen op zee te zijn. Maar het warmt snel op en tegen een uur of 8 staat de thermometer in de boot al weer op 29 graden. Het lijkt iets minder vochtig dan gisteren en daardoor voelt het wat minder drukkend.

De groene energie stroomt al volop naar de nieuwe accu; vooral op de aan de windse koers doet de windturbine goed mee en het energieverbruik uit de nacht is snel weer aangevuld. Dus vandaag kan er weer een brood met de broodbakmachine geproduceerd worden. Dat is ook nodig, omdat het brood dat we zaterdag hebben gekocht al begint te beschimmelen. We moeten het brood eigenlijk in de koeling bewaren, maar die zit nog zo vol dat er geen brood meer in kan.

Het is een rustige (saaie) dag vandaag behalve dan dat ik druk ben de boot op gang te houden. De zwakke wind (6 to 10 knopen) gecombineerd met stroming en golven maken het een nooit eindigende trimklus. Vooral omdat we eigenlijk een te kleine fok hebben lukt het vaak niet maar dan ineens staat er weer 5 knopen op het log.

In de loop van de middag komt er een Frans jacht Thera op de plotter in beeld. Het zou dan kunnen dat we die in Marigot hebben zien liggen. Ze reageren echter niet op marifoonoproep dus jammer genoeg niet even een chat in het Frengels…..

Aan het eind van de middag begint het weer behoorlijk te klotsen; mijn theorie is dat dit komt doordat het tij keert en we nu stroom tegen wind krijgen wat een vervelende korte golfslag geeft. Gelukkig neemt de wind ook toe en zien we eindelijk weer eens 6 knopen op het log staan. Na het diner neemt de wind verder toe met uitschieters naar 18 knopen en dat is reden om maar eens een rif in het grootzeil te zetten. De boot komt dan minder schuin te liggen en het snelheidsverlies is minimaal.

In de avond haal ik de nieuwe gribfiles op en het lijkt erop dat we nog een paar dagen aan de wind kunnen doorvaren met 10 tot 15 knopen wind die later naar ZO gaat draaien wat ideaal voor ons is. Kortom, het ziet er goed uit en waarschijnlijk komen onze daggemiddelden nu weer op normale waarden van 125 tot 150 mijl per dag.

Nacht 3 op zee tussen St Maarten en Horta

We hebben Baye de Marigot vaarwel gezegd op zondagochtend en zijn door het kanaal tusen St Maarten en Anguila de Atlantic opgezeild. Het eerste stuk ging moeizaam door de onrustige zee tussen de eilanden. Eenmaal op open zee konden we de lange bakboordslag beginnen die in theorie door zou kunnen gaan tot Horta als de wind niet zou draaien.

We hebben nu al 2 dagen een zwakke wind van 6 tot 12 knopen in vlagen. Het kost moeite om de boot op gang te houden door de steeds wisselende golven en kleine windshifts en we schrijven zeker geen dagrecords bij behalve dan laagte records. De eerste 24 uur nog 115 mijl maar de tweede ruim onder de 90 mijl. De zee is leeg en de dagen zijn saai en heet. Nog steeds is het meer dan 30 graden bij een hoge luchtvochtigheid. Vissen doen we niet omdat we geen plek hebben in de overvolle koelkast; hopenlijk vangen we wel wat zodra het visverbod is ingetrokken door de koelkast beheerder……

Op dit moment hebben we nog 1975 mijl te gaan en 265 mijl gevaren. De wind en golven zijn op moment van schrijven wat toegenomen en de boeg klapt weer met regelmaat in een golf. Onze koers is ca 25 graden en bootsnelheid nu 5 knopen. De wind is nu ca 12 knopen uit oostelijke richting.