Corrubedo: ontdekking van de maand…..

Op de kaart leek het alleen maar een beschutte baai om het anker uit te gooien als tussenstop naar Muros, maar dat pakte heel anders uit.

Na een prachtige zeiltocht met veel zon en een zwakke wind (6 tot 10 knopen) hebben we het anker laten vallen in het zand bij een natuurreservaat met verrassende elementen. We lagen daar als enigen, maar later kwam er nog een Spaans jacht vlakbij ons liggen. De wind viel volledig weg en de baai aan de Atlantische oceaan leek op een stadsvijver zo vlak.

De volgende ochtend was het zo heerlijk strandweer dat we snel besloten maar een dag langer te blijven en naar het strand te gaan. De bijboot hadden we gesleept en omdat we zó dichtbij het strand lagen hoefde de buitenboordmotor niet van de reling gehaald te worden, wat altijd een riskante klus is.

Maar eenmaal op het strand bleek er verderop een grote verrassing te liggen: blijkbaar was daar een riviermonding die geulen in het strand had uitgeslepen. Bij vloed stond de aldus gevormde delta onder water met grote stukken met minder dan een halve meter water. Een heuse speelvijver voor kleine kinderen. Gooi er nog een paar flinke rotsen neer en het plaatje is compleet.

Omdat ik geen camera bij me had, moesten we later op de dag nog een bezoekje brengen: nu wel met de motor aan de bijboot, zodat we nu wat verder de baai in konden gaan.

Inmiddls stond er een aardige branding en moesten we zoeken waar we met de dinghy het strand zouden opvaren. Met een surfplank is het heerlijk om op de top van een golf het strand op gegeleden te worden. Met een dinghy waar een motor onderuit steekt is dit geen optie, maar gebeurd toch nogal eens onbedoeld. En dan hoop je in dat tumult dat de lancering net niet ver genoeg is om de schroef naar z’n grootje te helpen. We hadden nog een andere optie, want we hadden een anker in de bijboot liggen. Dat betekende dat we de boot uit moesten springen en ik meteen tot mijn middel in het koude water terecht kwam.

De foto’s die we wilden gaan maken van de ‘zwemvijver’ moeten we u voorlopig schuldig blijven, want inmiddels was het laagwaterstand en zag het hele gebied er totaal anders uit. Het strand had nu een gigantische afmeting, want de delta was leeggelopen. Het enige aan water dat er nog stroomde was een smalle stroom, waar je lekker in kon gaan liggen zonnen.

Plaats een reactie